Κάθε Τρίτη στο Ντουλάπι

Μας το λένε ξανά και ξανά: εμείς στο δυτικό κόσμο, ζούμε σε μια εποχή πρωτόγνωρης ευμάρειας. Απολαμβάνουμε χωρίς περιορισμό αγαθά που, λίγες μόλις δεκαετίες πριν, θα φάνταζαν προνόμιο μιας ελιτ: αι φονς, ιχ, ευρυζωνικές ταχύτητες επικοινωνίας, προσωπικούς υπολογιστές, μια ατέλειωτη σειρά απο θαυμαστά γκάτζετ, που μέχρι να εκπληρώσουν τον ιστορικό τους ρόλο, αυτόν του τοξικού σκουπιδιού, μας απορροφούν την προσοχή σε επαρκή βαθμό. Έτσι ώστε να μη συνειδητοποιούμε ότι πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα, όπως ο καθαρός αέρας ή η μη-τοξική τροφή, είναι πλέον προνόμιο μιας ελιτ. Αυτό πάνω κάτω αποκαλείται πρόοδος.

Ισως λοιπόν είναι καιρός να αρχίσουμε να επανακτούμε τον έλεγχο στις ζωές μας, και σε διάφορες πτυχές της καθημερινοτητάς μας, αντι να τον αφήνουμε στα χέρια των ειδικών, των κάθε λογής εταιρειών, φαρμακοβιομηχανιών και επιστημόνων -οι οποίοι ούτως ή άλλως επι του παρόντος είναι βαθιά μπλεγμένοι σε ένα διάλογο απευθείας με την κόλαση, με κεντρικό θέμα το πόσα μπεκερέλ μπορούμε αγόγγυστα να υποστούμε χωρίς λειτουργικές παρενέργειες. Και αντι η ποιότητα και ή ίδια η ουσία της τροφής μας να εξαρτάται απο τα συμφέροντα της κάθε βιομηχανίας, να πάρουμε εμείς οι ίδιοι τον έλεγχο της τροφής μας στα χέρια μας.

Βαρεθήκαμε να καταναλώνουμε υποσχέσεις υγείας και οικολογίας, σε μορφή πανάκριβων βιολογικών προιόντων, να περιμένουμε πότε θα ξεσπάσει τα επόμενο διατροφικό σκάνδαλο, να βλέπουμε καρότα στο σουπερ μάρκετ και να σκεφτόμαστε το εξασθενές χρώμιο, να βλέπουμε φράουλες κ να σκεφτόμαστε το καθεστώς δουλείας των μεταναστών στη μανωλάδα, να δηλητηριάζονται ολόκληρες περιοχές με φυτοφάρμακα για να μπορούμε να χρησιμοποιούμε (ως ντεκορ γιατί γεύση δεν έχουν) ντομάτες στο καταχείμωνο, να καταναλώνουμε παθητικά ολοένα και αυξανόμενες ποσότητες δηλητηρίων. Σε αυτό το έσχατο στάδιο αποξένωσης που αφορά την τροφή μας, επανακαλύπτουμε τα αυτονόητα: τη συνεργασία, το μοίρασμα, την αλληλοβοήθεια.

Συνεργαζόμαστε λοιπόν ερχόμενοι σε απευθείας επαφή με παραγωγούς (εξασφαλίζοντας καλύτερης ποιότητας τροφή, γλυτώνοντας το αυξημένο κόστος των κάθε λογής μεσαζόντων, αλλά και βοηθώντας του μικρούς παραγωγούς), μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας πάνω στην καλλιέργεια και τη μεταποίηση τροφής, συλλέγουμε βότανα και καρπούς, δίνουμε τα περισσευούμενα λεμόνια απο τον κήπο μας και παίρνουμε τα περισσεούμενα βερύκοκα απο την κήπο κάποιου άλλου, φέρνουμε πατάτες απο το χωριό μας και παίρνουμε μύγδαλα απο το παρατημένο χωράφι έξω απο το χωριό κάποιου άλλου. Κοντολογής δημιουργούμε ένα δίκτυο μοιράσματος και συλλογικοποίησης της τροφής.

Κάθε τρίτη απο τις 6 το απόγευμα, μέχρι τις 11 το βράδυ, στο Αυτόνομο Στέκι, Ζ.Πηγής και Ισαύρων, μοιραζόμαστε γνώσεις, προιόντα, ιδέες. Επανακτούμε τον έλεγχο πάνω στην τροφή μας και επεκτείνουμε την επαφή μας απευθείας με παραγωγούς. Περιμένουμε τον κάθε ένα και την κάθε μια απο εσάς για να εμπλουτίσουμε το συλλογικό μας μοίρασμα.

Το Ντουλάπι
Δίκτυο για τη τροφοσυλλογική δράση