Αστική Καλλιέργεια: Σεμινάριο Αυτομόρφωσης

Η αλήθεια είναι ότι τώρα που τα πράσινα μπαλκόνια και τα οικόσιτα λαχανικά είναι της μοδός, όπου η προοπτική της «επιστροφής στη γη», η προοπτική δηλαδή να γεμίσουν τα εξόχως άδεια από ανθρώπους λιβάδια και βουνά από αναρίθμητους μισαλλόδοξους, μνησίκακους, σκατιάρηδες, ελληναράδες μικροαστούς, των οποίων η βιομάζα κυριαρχεί σε όγκο σ΄αυτή τη δύσμοιρη γεωγραφική περιοχή, από όλους αυτούς που χειροκροτάνε ή γελάνε χαιρέκακα όταν ξυλοκοπούν οι μπάτσοι κάποιον μετανάστη, που φρίττουν όταν μαθαίνουν ότι κάποιες από τις εξαθλιωμένες κατοίκους του κέντρου, τις οποίες γάμαγαν σχεδόν τσάμπα, είναι οροθετικές, οι παλιοπουτάνες, όλων αυτών «που δεν είναι φασίστες», των αγανακτισμένων από μια γενικότερη διαφθορά που όσο και αν προσπαθούν, δεν αποβαίνει προς οφελός τους, παρά μόνο σε χρυσές (αυγές) εποχές, σαν το 2004 ας πούμε, που η τσιταρισμένη από τη ντόπα εθνική περηφάνεια, ξεχείλισε το βόθρο της σε όλη την επικράτεια, που όλοι βλέπαν δάσος και σκέφτονταν κατασκευαστικά, μπίζνες και «αληθινές βουλγάρες», από τον συνηθισμένο έλληνα πολίτη για να το πούμε ωμά, για την προοπτική αυτή λέγαμε, τι συμβαίνει λοιπόν σε μια τέτοια; Ρίγη φρίκης και τρομώδεις σπασμοί. Φανταστείτε το μέσο έλληνα μικροαστό εξοπλισμένο με ράουντ απ και αλυσοπρίονο, να προσπαθεί να κάνει τη γη να αποδώσει, να ξεπληρώσει για τη μεγάλη του χασούρα, την ίδια του τη ζωή.
Όχι, καλύτερα στις πόλεις, τσιμεντόκηποι, κεραίες στις ταράτσες και έξοδοι για βεβήλωση της υπαίθρου κάθε πάσχα, άντε για τους πολύ εναλλακτικούς και τον αύγουστο, για την προσωπική τους συνεισφορά στο συλλογικό πανανθρώπινο μνημείο, αυτό το αλλόκοτο και μελαγχολικό γλυπτό, των εκατοντάδων κωλόχαρτων που ανεμίζουν, σαν κραυγή βοήθειας, στα τίγκα καταθλιπτικά υπο τις περιστάσεις, ηλιοβασιλεματικά μελτέμια των ελληνικών νήσων. Άσφαλτος και μπάτσοι, τα δυο κυρίαρχα συστατικά του αστικού τοπίου, παπαδήμος και « άνοδος των ακραίων δυνάμεων». Με άλλα λόγια ας αφήσουμε τα λύματα στο βόθρο τους. Και την ύπαιθρο στην παρατημένη της ευδαιμονία.
Βρέχει ωστόσο και αυτή η άνοιξη τραβά σε μάκρος, ίσως να τη βγάλει και μέχρι τις εκλογές, τα φυτά φουντώνουν και τα μανιτάρια ξεπηδάνε, ο περονόσπορος κατατρώει τα αμπέλια και οι σκέψεις κάποιας που βουτά τα χέρια της στο χώμα, που παρατηρεί τη ντομάτα του να ανθίζει και να παρασύρεται για μια μικρή έστω στιγμή από την υπόσχεση των κατακόκκινων καρπών, τείνουν να ξεφεύγουν από το στημένο παιχνίδι της μάχης για πιο ανθρώπινες τράπεζες, πιο έντιμους πολιτικούς, λιγότερο ληστρικό καπιταλισμό και να επιζητάνε το αδύνατο, μια συνθήκη ύπαρξης που δε θα περιλαμβάνει τόση αλλοτρίωση, καθημερινή οχτάωρη ματαιότητα, αλληλοφάγωμα και μιζέρια, το μόνο δηλαδή εφικτό πράγμα για να επιζητήσει κάποιος.
Και επειδή εμάς μας γοητεύουν αυτού του είδους οι σκέψεις, αυτή η περιορισμένη έστω διατροφική αυτονομία, αυτό το βήμα παραέξω στη θεώρηση της πραγματικότητας που συνήθως κάνει κάποια ενώ παρατηρεί τον κύκλο της ζωής ενός δέντρου από το άνθος στον καρπό, αυτή η ήρεμη και αυτάρεσκη σιγουριά του φυσικού κόσμου την άνοιξη, επειδή με άλλα λόγια διακατεχόμαστε από τέτοιου είδους εμμονές, αντιφάσεις, ανικανοποίητα και πυρετώδεις επιθυμίες, όπως κάθε άνθρωπος άλλωστε που προσπαθεί να ζήσει και όχι απλά να αναπαράξει το χρηματοπιστωτικό σύστημα και επειδή εντέλει μας ανακατεύεται το στομάχι όταν ακούμε ότι πρέπει να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών, λες και πρόκειται για τίποτε πλούσιες θείες που θα εγκρίνουν και θα χρηματοδοτήσουν το γάμο μας, λέμε την
ΠΕΜΠΤΗ 24 Μάη, στις 20:00
να μοιραστούμε γνώσεις και τεχνικές για την αστική και μη καλλιέργεια, σπόρους, φυτά και τρόπους εμβρίθισης στην αγενή αναπαραγωγή
Στο Ντουλάπι, δικτύου για την τροφοσυλλογική δράση που φιλοξενείται στο αυτόνομο στέκι, ζωοδόχου πηγής και ισαύρων.
Σπόροι από ενδιαφέρουσες φυσικές ποικιλίες, φυτώρια και καλλιεργητικές εμπειρίες, είναι παραπάνω από καλοδεχούμενα.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *